لیریا و ریویا نام پادشاهی‌ای متحد در قلمروی دُل آنگراست، لیریا و ریویا برای اولین‌بار توسط پادشاه بریک به یکدیگر پیوستند اما بارها فروپاشی و پیوستن مجدد آن باعث به وجود آمدن این سخن مشهور شد که «لیریا و ریویا یا با یکدیگر می‌جنگند یا با یکدیگر متحد هستند.»
 |
|
| نوع حکومت | سلطنت ارثی |
| وضعیت | پادشاهی (سابق) |
| حاکم | پادشاهان لیریا و ریویا |
| رئیس حکومت | شورای همتایان |
| شاخهٔ نظامی | ارتش لیریا |
| پایتخت | لیریا (تابستان) ریویا (زمستان) |
| زبان رسمی | گفتار عادی |
| شناسنامه | لیریایی / ریویایی |
| واحد پول | گولدن |
| مذهب | خدایان و معابد شمالی
|
| نقشه |  |
دوران ابتدایی
گرچه تاریخ این منطقه به دوران باستان برمی‌گردد ولی دو موج مهاجرت باعث شکل‌گیری اغلب ساکنان شده‌اند. اولین موج پس از جنگ‌های شش ساله در قرن نهم و موج بعدی در قرن یازدهم، که اکثریت مهاجران را پناهندگان جنگی و مخالفان حاکمان تمریا و سینترا تشکیل می دادند. در سال 1133 و پس از آن که بریک پادشاه لیریا به تاج و تخت ریویا رسید دو پادشاهی متحد شدند. یک یا دو نسل بعد و با ازدواج شاهدخت ایمپکا با شاهزاده سِران از سینترا روابط محکمی میان دو پادشاهی برقرار شد. یکی از نوادگان پادشاه بریک حوزه قلمروی خود را تا انگرِن و ریوردل گسترش داد.
قرن سیزدهم
در ابتدای قرن سیزدهم و یک‌بار دیگر با ازدواج شاهدخت میو از لیریا و پادشاه ریویا، رجنالد، دو پادشاهی با یکدیگر متحد شدند. با ملکه شدن میو این امکان به وجود آمد تا هر دو پادشاهی به میزان یکسانی در امور مملکت نقش داشته باشند و ملکه پس از مرگ پادشاه به یکی از قدرتمندترین فرمانروایان شمالی تبدیل شد و این قدرت به او اجازه داد تا در جلسات محرمانهٔ چهار پادشاهی شرکت داشته باشد. در 1267 و در خلال جنگ دوم نیلفگارد، لیریا و ریویا بدون اعلان رسمی جنگ از سوی نیلفگارد مورد تهاجم قرار گرفتند. پس از کودتای لیریا، میو در ادیرن و انگرِن جنگید تا آن که در زمانی نزدیک به نبرد برنا در نهایت پادشاهی به آزادی رسید. قرن‌ها بعد که قرن سیزدهم خود به عهد قدیم تبدیل شده بود ترسیم پادشاهی نیز غیرممکن شد ولی نشان آن به یادگار باقی ماند.
نشان ملی
آخرین نشان پادشاهی متشکل از لوزی ریویایی، عقاب لیریایی و شیرهای سینترایی است. نشان‌های پیشین شامل شیر لیریایی در سمت راست و لوزی ریویایی در سمت چپ بودند.
جغرافیا و آب و هوا
پادشاهی نزدیک رود یاروگا و دشت‌های دُل آنگرا قرار دارد. از غرب با ماهاکم همسایه است و پایتخت آن کوه‌های کراگ رز را بعنوان سدی محکم در بر گرفته است. لیریا برای مناظر کوهستانی زیبایش نیز شهرت دارد. بسیاری از جادوگران آنجا را به دلیل زیبایی خیره‌کننده‌اش انتخاب می کنند. دشت‌های کوهستانی حاصلخیزش نیز برای کشت سبزیجات و میوه‌های گوناگون مناسب‌اند.
جامعه و فرهنگ
با وجود این‌که هر دو پادشاهی تاریخ قابل توجهی را پشت سر دارند با این وجود دو ملت مستقل از هم باقی می‌مانند. پادشاهان از مجلس اعیان متشکل از لردهای هر دو سرزمین بهره می‌گیرند. جدا از تفاوت‌های دو سرزمین، اختلافات نژادی بر سر رقابت میان دورف‌های آهنگر و کارگران ریویایی نیز بر این مشکلات افزوده است. ریویایی‌ها لهجهٔ منحصر به فردی دارند و خاص بودن‌شان از سایر مردم به اندازه‌ای است که انواع پیش‌داوری‌ها را در تمریا و ادیرن علیه آن‌ها به وجود آورده است و آن‌ها را به دزد بودن متهم می‌کنند و به شکل توهین‌آمیزی ریوز صدا می زنند. از طرف دیگر لیریایی‌ها به عنوان نیروی کار فصلی مفید توسط همسایگان ثروتمندتر خود شناخته می‌شوند.
اقتصاد
اقتصاد لیریا کاملا متکی بر کشاورزی است، میوه، سبزیجات، گوشت و شراب مرغوب از مهم‌ترین تولیدات آن است. چشم‌اندازهای کوهستانی آن از جاذبه‌های گردشگری و محل اقامت بسیاری از جادوگران شمالی است. لیریا صنعتی‌تر است و کارگاه‌ها و آهنگری‌های مجهز آن محل تولید سلاح‌های گوناگون است. با این حال بیشتر درآمد کشور از دورف‌های زاغه‌نشین به دست می‌آید.
ارتش
در کانتیننت، لیریا و ریویا به داشتن ماهرترین سربازان در استفاده از کمان زنبورکی معروفند. قبل از شروع جنگ دوم، لیریا و ادیرن ارتش مشترکی داشتند که مجموعا شامل 35 هزار سرباز بود، ولی زمانی که حملهٔ ناگهانی نیلفگارد رخ داد تنها 13 هزار تن از این سربازان توانستند در ارتش به مقابله با نیلفگارد بپردازند که از این 13 هزار نفر، 3 هزار تن در واحد سواره‌نظام خدمت کردند. در روز‌های ابتدایی جنگ، یک پنجم این سربازان برای دفاع در قلعه‌ها ماندند، بخش دیگری به دفاع کردن از جناحین در مقابل سواره‌نظام نیلفگارد و اسکویاتل پرداختند و باقی ارتش نیز که شامل 4800 سرباز و 1200 شوالیه بود در اولین جنگ آلدرزبرگ شکست خوردند. بعد از هجوم نیلفگارد و شکست جبهه شمال در ادیرن و لیریا، تخمین زده می‌شود که برای لیریا و ریویا جمعا فقط 8 هزار سرباز در واحد پیاده‌نظام باقی‌مانده بود که در جنگ آخر شرکت کردند.
افراد مهم
پادشاهان
- بریک
- اگون
- سران و ایمپکا
- میو و رجنالد
خانواده‌‌های سلطنتی
- ریگوبرتا
- ویوینا
- هوگو از ریویا
- ویلم
- انسئیس
دیگران
- نادیا اسپوزیتو
- ورسینگ
- رینارد اودو
- گسکن برسارد
مکان‌های مهم
- لیریا
- ریویا
- هاکسبورن
- تورنفین
- ویلووهن
- اسکالا
- اسپالا
- گرادبور
- کریدام
- قلعهٔ رستبورگ
- دراوگراد
- وترتن
- کاولدن
گالری
