فرقه رز سفید

فرقهٔ رز سفید، فرقه‌ای از شوالیه‌ها بود که در پادشاهی‌های شمال فعالیت می‌کرد، این فرقه از قلعه‌های محلی به عنوان ستاد فرماندهی استفاده می‌کرد، اعضای این فرقه به داشتن ردای قرمز و نشان رز سفید روی شانهٔ چپ‌شان معروف بودند، این شوالیه‌ها از کلاه‌خود، زره شیار دار، دستکش‌های آهنی و شمشیر‌ سنگین استفاده می‌کردند. رده‌های بالای این فرقه از خاندان اشرافی بودند و آن‌ها از خانواده‌های اشرافی نشان‌های افتخار زیادی را کسب می‌کردند. فرقه رز سفید توسط استاد بزرگ فرقه هدایت می‌شد.

شوالیه‌های رز سفید اکثرا از نجیب‌زادگان بودند، اما با این حال در اواخر دهه 1260 پسران تاجران ثروتمند، خیاطان، شهر‌نشینان و… برای به دست آوردن پول به این فرقه پیوستند. در همین دههٔ 1260 بود که شوالیه‌هایی چون «فالویک از موئن» احترام و نفوذپذیری بالایی به دست آوردند، همچنین مردم بومی مانند «تالیس» در همین دهه سوگند یاد کردند و به عضویت فرقهٔ رز سفید در آمدند.

بعد از هجوم امپراتوری نیلفگارد و مُردن استاد بزرگ «ردولف والاریس» فرقه رز سفید در ورطه نابودی قرار گرفت و استاد بزرگ جدید، یعنی؛ «ژاک د آلدرزبرگ» فرقهٔ جدیدی را بر خرابه‌های فرقهٔ قبلی بنا نهاد، هدف او این بود که مردم را از هیولا‌ها و سایر شیاطین حفظ کند و همچنین اعتقادات آن‌ها را به آتش ابدی قوی‌تر کند.