جانوری لاغر و پشمالو که حتی از اژدهایان کمیاب‌تر است، با ظاهری آرام و فریبنده اما اشتهایی کُشنده.
هیریکاها بدن‌های نازک و خاصی دارند که پوشیده از تکه‌های خز است. سری بزرگ و رو به پایین و گوش‌هایی مانند سگ‌سانان دارند، پوست قهوه‌ای‌شان نیز به آن‌ها کمک می‌کند تا در طبیعت استتار کنند، اما چشم‌های بزرگ و زردشان می‌توانند این استتار را خراب کند. هیریکاها حتی از اژدهایان کمیاب‌تر هستند و تا مرز انقراض شکار شده‌اند.
زمانی که چمباتمه زده‌اند ممکن است آنقدرها ترسناک به نظر نرسند، اما وقتی از میان بوته‌ها بلند شوند، دندان‌های تیزشان را نشان دهند و مستقیما به سمت‌تان بیایند نظر شما قطعا تغییر خواهد کرد. اگر به اندازهٔ کافی خوش‌شانس یا بدشانس بودید که با یکی از آن‌ها مواجه شدید بهتر است رهایش کنید و دور شوید، زیرا هیریکاها تقریبا منقرض شده‌اند و خطری برای انسان‌ها ندارند، آن‌ها تنها به دنبال مکانی آرام و غذا هستند.
خورش ازگیل و سیب‌زمینی به همراه تخم مرغ آب‌پز و هیریکای کبابی غذای بسیار محبوبی بود. در واقع، انقدر محبوب که دستور غذای من احتمالا باعث انقراض این جانور شده. از این اتفاق متاسفم، اما چه کارهایی که برای دوباره خوردن اون خورش انجام نمی‌دم…
اعترافات یک آشپز، کین‌گورن، 1207.
زیستگاه
- جنگل‌های شمالی
توانایی‌ها
- هیریکاها دندان و پنجه‌هایی تیز دارند که می‌توانند از آن‌ها برای گاز گرفتن، چنگ زدن و پاره کردن گوشت استفاده کنند.
نحوهٔ کُشتن
- یک ضربهٔ مرگبار با شمشیر نقره یا فولادی می‌تواند جان این جانور را بگیرد.