گِمرا یک پادشاهی بود که بعد‌ها یه یکی از استان‌های امپراتوری نیلفگارد تبدیل شد. این سرزمین به مبارزانش معروف است که از جملهٔ آن‌ها میتوان به سرکوب‌گران گمرایی اشاره کرد.
با این‌که سال‌ها بعضی از نقشه‌کشان شمالی ادعا داشتند که گمرا جنوبی‌ترین بخش کانتیننت است و مناطق جنوبی‌تر جز دنیایی دیگر شمرده می‌شوند، ولی بیشتر شمالی‌ها اعتقاد داشتند ابینگ جنوبی‌ترین منطقه است. اما به هر حال بعد از جنگ‌های شمالی مردم آن مناطق با واقعیت روبه‌رو شدند.
 |
|
| وضعیت | استان نیلفگارد |
| حاکم | فرماندار امپراتوری |
| شناسنامه | گمرایی گمرایان |
| نقشه |  |
تاریخ
صده‌های گذشته مناطق ساحلی این سرزمین مکان زندگی الف‌ها بوده است، مدارکی از این موضوع در برج بادها وجود دارد. در تپه‌های این سرزمین معدن‌های دورف‌ها پیدا می‌شود و در آن‌ها میتوان کوره‌های آهنگری باستانی را پیدا کرد.
در این سرزمین مردمان درنده و وحشی زندگی می‌کردند، برای سال‌ها پادشاهی گمرا مایهٔ آزار و اذیت همسایگانش بود. حتی این پادشاهی در زمان امپراتور تورس به امپراتوری نیلفگارد حمله می‌کردند.
در نیمه دوم صده 1200، گمرا تحت تاثیر امپراتوری نیلفگارد قرار گرفت. مردم گمرا توسط پاندریک، دوک دست‌نشاندهٔ یوسرپر، سرکوب می‌شدند تا زمانی که دراگون‌فلای که یک ویچر اهل استیگا بود به همراه پسر برادر کشته شدهٔ پاندریک، او را از قدرت به زیر کشیدند.
گمرا نهایتا در سال 1226 توسط امپراتور فرگوس وار امریس که تشنهٔ دیمریتیوم آن سرزمین بود، فتح شد، او نیرو‌هایش را جمع کرد و با کمک نیرو‌های اتولیا و ویکو وارا به گمرا حمله کرد و تمام مردمی که در مناطق صخره‌ای زندگی می‌کردند را ریشه‌کن کرد، و فقط تعدادی چوپان را زنده گذاشت. بعد از فتح جنگجویان تندخو‌ی گمرایی برای غارت کردن و جنگیدن به ارتش امپراتوری پیوستند.
جادوگران گمرایی ناخواسته در خدمت امپراتوری نیلفگارد قرار گرفتند. این مشکل باعث شد که یوسرپر و آیزیا کوهورن گروهی که با نام شکارچیان جادوگران شناخته می‌شدند را تشکیل دهند، اعضای این گروه جادوگران غیررسمی را شناسایی می‌کردند و آن‌ها را برای محاکمه به پایتخت می‌بردند. برای این‌که این گروه مجهز شود امپراتور دستور داد به تمام معدن داران تا منابع دیمریتیوم را پیدا کنند و در آخر توانستند تنها این منابع را در گمرا پیدا کنند.
جغرافیا
گمرا به مناطق ساحلی، جنگلی، کوهستانی و بیابانی تقسیم می‌شود. شهر‌ها و یا جاده‌های بزرگ در گمرا وجود ندارد، ولی تعدادی شهر و روستای ابتدایی با جاده‌های گلی پیدا می‌شوند.
جامعه
با این‌که مردم گمرا وحشی و غیر متمدن بودند، اما سرزمین آن‌ها توسط شورای پادشاهان و دوک‌ها اداره می‌شد و همچنین شوراهایی از جادوگران و دروئید‌ها برای مشاوره وجود داشت.
مردم گمرا همان‌طور که وحشی و تند خو بودند همان‌طور هم خون‌گرم و بی‌ریا بودند. آن‌ها سوارکاران ماهری بودند و با عشق و شور پشت اسب‌ها می‌راندند. متاسفانه با همان عشق آن‌ها با یاغی‌گری به اموال همسایگان حمله می‌کردند. حتی یک شعر معروف بین مردم گمرا وجود دارد که دربارهٔ تجاوز راهزنان به زنان در برابر خانواده‌شان است.
اقتصاد
این سرزمین به سیب‌زمینی و پنیر‌های خاصش معروف است. در تپه‌ها که معادن غنی دیمریتیوم وجود دارد امپراتوری نیلفگارد خیلی فعالیت می‌کند.
افراد مهم
- ایرا فراست‌سینگر
- دورمِن
- دوک وودریک
- دوک پاندریک
- دوشس دریدا
- بِرت بریجدن
- تیل اکرادِی
- سیپرین فریپ جوان
- سیپرین فریپ مسن
- یاز جانوویتز
- ریسپت لاپوینت
- جدیا مَکَسر
- دِیکر سیلِفنت
- آلستر هود
- گرینگ او کارکیف
- دراگون‌فلای (سنجاقک)
مکان‌های مهم
- پایتخت
- برج بادها